​

Wij zijn uit balans, de corona crisis heeft ons wakker geschud dat gezond van lijf en geest zijn iets kostbaars is en het legt problemen bloot die er al waren. Maar we hebben ook allemaal laten zien dat we veerkrachtig zijn. Het leven gezamenlijk in deze crisis heeft ook veel mensen laten zien dat we verbonden zijn, er waren minder zelfmoorden, omdat denk ik deze mensen hebben gevoeld 'ik ben niet alleen'.

We zijn wel iets kostbaars kwijt en dat is in elkaars nabijheid zijn, iets wat ons menselijk is, onze natuur. Dus nu hebben we elkaar op een andere manier te begroeten vooral in onze ogen 'ik zie je' en met het hand op het hart kun je laten weten dat je om de ander geeft.

Maar we hebben een zelfherstellend vermogen zoals elk lichaam zelf een wondje weer heelt, kunnen we nu ook de maatschappij helen door nu de problemen die er zijn op een nieuwe manier aan te pakken. De natuur doet dat organisch, stap voor stap, een ontvouwen, en ook wij kunnen nu onze maatschappij laten herstellen en stap voor stap organisch te laten groeien naar een inclusieve maatschappij waarin iedereen een plek heeft. Maar dat vraagt ook iets van ons allemaal. De overheid kan niet alles dragen. Elk mens heeft zich nu af te vragen wat kan nu mijn bijdrage zijn, thuis, op het werk en in je leefomgeving. Het vraagt rebalancing nu. Maar ook dat je je afvraagt waar doe ik eigenlijk alles voor en wat heb ik er voor over om een betere aarde en maatschappij achter te laten voor de toekomstige generaties.

​

We hebben nu deze kans aan te grijpen. Maar hoe zijn organisaties georganiseerd? Hebben ze nu de veerkracht om zich aan te passen aan deze nieuwe realiteit of hebben ze een handje nodig. Wat is er nodig om mensen nu in hun talent te laten floreren op de juiste plek in de maatschappij. We hebben bedrijven nodig die nu hun maatschappelijke functie ook serieus nemen en een bijdrage willen hebben waarin iedereen ook de mensen met een beperking een plek krijgen. En dat kan, er zijn bedrijven die laten zien dat winst maken en maatschappelijk betrokken zijn samen kan vallen en dat met het hart op de juiste plek juist ook posities nu ingenomen kunnen worden die nodig zijn om onze maatschappij in deze nieuwe realiteit veerkrachtig de crisis op te vangen.

 

Maar ook zijn er mensen die nu aan de zijlijn komen te staan en hoe kunnen we ze er weer bij trekken. In sommige sectoren is er nood aan mensen. Kunnen we dan nu mensen omscholen om ze zo weer een bijdrage te laten hebben. Daarvoor zijn omscholingsprogramma's nodig. Ook volwassenen kunnen op latere leeftijd iets nieuws leren, hersenen hebben de capaciteit om nieuwe routes te leggen. We hebben geklapt voor al die mensen die zo vitaal bleken voor het draaiende houden van de maatschappij en zij hebben vaak niet de beste centen. Maar kunnen we nu herwaarderen en beseffen dat een betekenisvol beroep hebben misschien wel waardevoller is dan veel geld op de bank. Want ook dat is bekend, dat het ook je lichaam en geest goed doet om van betekenis te zijn, om iets te doen waarvoor je gewaardeerd wordt.

 

Maar kunnen we ons ook realiseren dat geld niet alles is en geld niet gelukkig maakt. Wel heb je een financieel basisinkomen nodig anders wordt je ziek van de zorgen of je wel je 'huisje, boompje, beestje' op orde kunt houden. Maar wat maakt je echt gelukkig? Geluk is iets wat vanbinnen zit, als je met minder tevreden kunt zijn, kan je zelf onder lastige omstandigheden toch geluk ervaren. En als je weet dat je vanbinnen een bron in je draagt waar happiness, vandaan komt. Dan wordt het tijd daar eens kennis mee te maken, want die bron zit in je hart en kan een interessante routeplanner zijn als je dat aandurft. En dan geld maakt niet gelukkig in kwantiteit vorm, je hebt een basis nodig dat wel, maar geluk zit 'm in de kleine dingen en van betekenis zijn.

 

Dus vraag je eens af wat heeft deze crisis mij eigenlijk ook gebracht? Wat waren ondanks alle stress toch ook lichtpuntjes? Waar ben ik eigenlijk toch ook dankbaar om? En als je dat kan zien en voelen dat deze crisis misschien wel een grote kans is om anders in het leven te komen te staan, dan heb je eigenlijk iets gewonnen. Dan besef je misschien wel hoe kostbaar het is om überhaupt te leven. En ook misschien was het ook pijnlijk, misschien heeft het allemaal ook pijn gedaan. Maar het leven is niet alleen maar 'lang leve de lol', heeft leven heeft ook zijn schaduwzijde en als je dat kan integreren. Als je ook geraakt kunt zijn over hoe kwetsbaar we eigenlijk ook zijn als mens en maatschappij, misschien hervind je jezelf dan weer en pak je met nieuwe ogen de draad op om er weer iets moois van te maken.

 

Want ergens was de aarde wel blij met deze schok, alles stond even stil en iedereen besefte ineens hoe kostbaar het leven eigenlijk is en wat er dan wezenlijk toe doet. En dan is dit misschien wel de opening voor een herwaardering van vele aspecten van onze maatschappij. En is dit de kans om onze maatschappij organisch te laten ontvouwen tot iets mooiers, iets beters en iets om trots aan onze kinderen over te dragen als zij het stokje van ons overnemen.

 

Ik denk dat velen nu wakker zijn geschrokken en neem de tijd om ook je schrik los te laten en durf met nieuwe ogen te kijken en jezelf, je huis, je werk en je leefomgeving te re-balancen! Velen waren al wakker over dat de aarde nu in een spannende tijd zit, dat wij de generatie zijn die actie moet ondernemen om de aarde niet nog meer uit balans te halen, dus dit kan de groene doorgang worden voor misschien ook wel een simpeler leven waarin we meer in balans zijn met het ritme van de seizoenen en de natuur. Want ook dat heeft schoonheid. Ook dat geeft gezondheid en willen we dat niet allemaal?

 

Dus neem de tijd om van de schrik te bekomen, rust ook uit en kijk met nieuwe misschien wel geraakte ogen om je heen en vraag jezelf af wat ik wil nu vanuit mijn geraakte ogen en misschien wel pijnlijke hart doen om een betere samenleving achter te laten voor de generaties na ons. En dat dan stap voor stap organisch te laten ontstaan, zoals een zaadje openbreekt zijn wortels de grond in steekt en zijn kiem omhoog richting de zon, zo kan ook jij opengebroken door deze schok en crisis, groeien naar de mooie kwaliteiten die nu nodig zijn om een betere toekomst te genereren. Maar vergeet niet elke lichaam hersteld nou zelf zijn wondje, je doet er een pleister op en soms blijft er een litteken achter, maar het lichaam doet dat zelf met een beetje hulp van ons. En zo kunnen wij ook als maatschappij herstellen en ons zelfherstellend vermogen aanspreken om veerkrachtig iets mooiers te creëren voor ons allemaal.

 

En innovaties hebben nou altijd tijd nodig om zich te verspreiden en er is een soort kantelpunt waarop het hek van de dam is en dat kantelpunt is denk ik al geweest. Velen beseffen nu dat het anders moet en ook anders kan en dan verspreid het zich overal heen. En velen waren zich al bewust dat de aarde uit balans was, maar deze crisis met ook zijn positieve kanten omdat we beseffen hoe kostbaar en kwetsbaar we eigenlijk zijn kan ons ook veerkrachtig maakt om er nu iets mooiers van te maken.

 

Maar schrik laat je niet zomaar los dat vraagt om tijd en aandacht en die hebben we nu ook te nemen, je zenuwstelsel heeft tijd nodig om hier van bij te komen anders wordt je later ziek. Dus sta ook even stil en laat je lichaam ontladen van alle stress, dat laat je weer lekkerder in je vel zitten en daarvoor ben je bij mij aan het juiste adres.

 

Paula Benthem